Peppermint

Peppermint (2018)

Peppermint (2018)

Διάρκεια: 1ω 41λ
Σκηνοθεσία: Pierre Morel
Σενάριο:
Chad St. John
Πρωταγωνιστούν: Jennifer Garner, John Gallagher Jr., John Ortiz

Trailer:

Δείτε ακόμα: Les Misérables (Οι Άθλιοι, 2012)


Υπόθεση:

Η Ράιλι Νορθ (Jennifer Garner) είχε μία ευτυχισμένη και χωρίς εκπλήξεις ζωή με τον σύζυγο και τη 10χρονη κόρη τους. Όμως τα μπλεξίματα του συζύγου με το καρτέλ οδηγούν στη βάναυση επίθεση εναντίον της οικογένειας. Η Ράιλι ξυπνάει από κώμα και ανακαλύπτει ότι κόρη και πατέρας έχουν πέσει θύματα δολοφονίας. Το σύστημα αποδεικνύεται διεφθαρμένο και οι δολοφόνοι αθωώνονται. Για να αποδώσει δικαιοσύνη, η Ράιλι απομονώνεται για χρόνια μέχρι που επιστρέφει μεταμορφωμένη από συνηθισμένη γυναίκα σε αδίστακτη τιμωρό.

Σχόλιο Σαμαράς Γιώργος:

Η Jennifer Garner σε περιπέτεια και μάλιστα σε ρόλο σκληρού εκδικητή ;
Αυτή ήταν η πρώτη ερώτηση που σχηματίστηκε στο μυαλό μου στο άκουσμα του ρόλου και της υπόθεσης του Peppermint. Όμως όπως λέει και ο σοφός λαός, επιτρέψτε μου την έκφραση, όλα κρίνονται στην νεκροψία. Και ο ιατροδικαστής για το Peppermint και την Jennifer Garner δεν ήταν καθόλου αρνητικός.

Ας ξεκινήσουμε με την υπόθεση και το χτίσιμο των χαρακτήρων. Μια υπόθεση που την έχουμε δει να ζωντανεύει στην μεγάλη οθόνη πολλές φορές, όμως δεν θυμάμαι καμία εκδοχή με την θέση πρωταγωνιστικού ρόλου να την έχει γυναίκα, τουλάχιστον όχι με τόσο μεγάλο badget. Αυτή ήταν ίσως και η μόνη διαφορά του Peppermint. Το χτίσιμο των χαρακτήρων ήταν σχετικά καλό και μας βοήθησε να την δούμε πιο εύκολα.

Η σκηνοθεσία κινήθηκε επίσης στο μέτριο αν και σε κάποιες περιπτώσεις πήγε πάνω και κάτω από αυτό. Με αρκετά κενά και λάθη όμως με σκηνές με ένταση που μετέδιδαν το συναίσθημα στον θεατή. Συμπερασματικά o Pierre Morel πήγε να ξανακάνει την επιτυχία του Taken (Η Αρπαγή, 2008) αλλά δεν μπόρεσε να τα καταφέρει ούτε στο ελάχιστο. Μια αποτυχημένη απομίμηση αν το συγκρίνουμε με αυτό, μια ταινία για να περάσει η ώρα αν σταθεί μόνο του στη σκέψη μας. Ένα πολύ καλό αποτέλεσμα αν θέλετε τη γνώμη μου, σε σχέση με τις κατακερματισμένες μου προσδοκίες πριν την προβολή.

Ο λόγος για το προηγούμενο ; Ένας και ακούει στο όνομα Jennifer Garner. Δεν μπορούσα σε καμία των περιπτώσεων να φανταστώ την γλυκιά και σεμνή Jennifer που την θυμάμαι μόνο σε ταινίες του τύπου Ghosts of girlfriends past ( Τα φαντάσματα των πρώην , 2009) να έχει τον ρόλο ενός βίαιου εκδικητή. Με διέψευσε, όχι πανηγυρικά γιατί και στην αρχή του έργου αυτό είδαμε, μια γλυκανάλατη τύπισσα, που άλλαξε στην πορεία όμως δεν είδαμε ποτέ την αλλαγή. Την είδαμε έτοιμη βιτζιλάντι που λένε και στο Arrow.

Είναι μια ταινία για να περάσει η ώρα και μέχρι εκεί, όχι για να την δείτε στο σινεμά σίγουρα.

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να αγαπάτε τον κινηματογράφο!

Δείτε ακόμα: Bohemian Rhapsody (2018)

Peppermint (2018)
Επιμέλεια: Σαμαράς Γιώργος

Καλή διασκέδαση!!
Για επιπλέον προτάσεις θα μας βρεις στέλνοντας μήνυμα στα mail της σελίδας!


Facebook
Twitter
LinkedIn
Pinterest

Leave a Reply