At Eternity’s Gate (Στη Πύλη της Αιωνιότητας, 2018)
Διάρκεια: 111 λεπτά
Σκηνοθεσία: Julian Schnabel
Σενάριο: Jean-Claude Carrière, Julian Schnabel
Πρωταγωνιστές: Willem Dafoe, Rupert Friend, Oscar Isaac
Τρέιλερ:
Υπόθεση:
Η ταινία ακολουθεί την ζωή του θρυλικού ζωγράφου Vincent van Gogh, σε ένα ταξίδι μέσα στο μυαλό ενός καλλιτέχνη, που παρά τον σκεπτικισμό, τον εξευτελισμό και την αρρώστια, δημιούργησε μερικά από τα πιο αγαπημένα και εντυπωσιακά έργα τέχνης. Ξεκινάει στα από τα μέσα της ζωής του και αναφέρεται κυρίως στο τελευταίο 3 της ζωής του.
Σχολιασμός Μιχάλης Φαλιάγκας
Τα Όσκαρ περάσανε, συζητήθηκαν αλλά ανέκαθεν έχουν να μας θυμίσουν ταινίες. Μια από αυτές είναι και το At Eternity’s Gate. Μια ταινία που μου κέντρισε το ενδιαφέρον αρχικά λόγω ου φωτεινού του εξωφύλλου και ύστερα επειδή λατρεύω τον Βαν Γκονκ. Θα που πεις είχες και στο χωριό σου Βαν Γκονκ; Έχεις δίκαιο αλλά αυτό δεν αναιρεί το θαυμασμό μου προς αυτό τον εξαίρετο τον καλλιτέχνη. Η προσμονή μεγάλη, η προσδοκίες ακόμη μεγαλύτερες!
Ξεκινάμε λοιπόν…
Την σκηνοθεσία επιμελήθηκε ο Julian Schnabel (Το Σκάνδαλο και η Πεταλούδα). Ένας σκηνοθέτης όχι και τόσο γνωστός στο ευρύ κοινό λόγω της απουσίας του απο τις μεγάλες παραγωγές του Χόλιγουντ. Παρόλα αυτά με αυτή του την δουλειά μας αποδεικνύει ότι αν μη τι άλλο κατέχει καλά την τέχνη της σκηνοθεσίας. Πανέμορφα τοπία, κάτι που συνεπάγεται με εξωτερικά πλάνα, αμέτρητα και έντομα χρώματα τόσο στους χαρακτήρες όσο και στις διάφορες σκηνές. Βέβαια αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο ότι θέλησαν να προβάλουν την οπτική μέσα από τα μάτια του Βαν Γκονκ, ενός σχιζοφρενή. Οι σχιζοφρενείς βλέπουν πιο έντονα τα χρώματα γύρω τους, κάτι που αποτυπώνεται και στα έργα του ζωγράφου. Ένα ακόμα χαρακτηριστικό της σκηνοθεσίας ήταν τα πολλά και εντυπωσιακά κοντινά πλάνα στους χαρακτήρες της ταινίας και ιδιαίτερα στον Νταφόε ,με τα εκφραστικότατα μάτια του.
Στο κομμάτι του σεναρίου o Jean-Claude Carrière δεν μπορώ να πω πως εντυπωσιάστηκα. Η ταινία αφορά ένα μέρος της ζωής του καλλιτέχνη και επικεντρώνεται στα τελευταία χρόνια αυτής. Άνετα θα μπορούσε να ήταν μια αναδρομή από την αρχή μέχρι το τέλος. Αυτό θα βέβαια θα μας στερούσε τη λεπτομέρεια ,αλλά πιστεύω πως το κοινό έχει δείξει ότι τρέφει περισσότερη αγάπη προς την ολοκληρωμένη ιστορία παρά προς το απόσπασμα.
Φτάνουμε λοιπόν και στο αγαπημένο μου κομμάτι αυτό των ηθοποιών της ταινίας. Εδώ έχουμε ένα υποψήφιο για Όσκαρ Α΄ αντρικού ρόλου, και ποιος άλλος τον Willem Dafoe (Τον αγαπημένο μας Green Goblin στο Sriderman, The Grand Budapest Hotel). Ο ρόλος του Βαν Γκονκ είναι κομμένος και ραμμένος στα μέτρα του και ο ίδιος ερμηνεύει υποδειγματικά. Με ένα ζευγάρι εκφραστικότατα μπλε μάτια ο Νταφόε έχει την δυνατότητα να λέει πράγματα χωρίς να μιλάει και αυτό το στοιχείο του έδωσε αυτή τη υποψηφιότητα. Oscar Isaac (Triple Frontier, A Most Violent Year), ή αλλιώς ο αγαπημένος φίλος του Βίνσετ, Πολ Γκογκέν. Ένας εξίσου τρομερός ηθοποιός που πιστεύω αποδίδει άψογα το έντονο χαρακτήρα του Γκογκέν. Ως αδερφός του Βίνσετ ,Τίο , ο Rupert Friend (Hitman, The Young Victoria, The Death of Stalin) .
Η ταινία σαν σύνολο δεν ήταν κάτι το εξεζητημένο ,αλλά είχε να δώσει ξεχωριστά κομμάτια. Ίσως και να μου φάνηκε εμένα λόγω της απογοήτευσης που πήρα από το σενάριο και τη ροή της ιστορίας. Δεν ξέρω..! Είναι όμως σίγουρα μια ταινία που αξίζει να δείτε!
Έως την επόμενη φορά, να είστε καλά και να θυμάστε « οι ταινίες είναι τα χρώματα κι εσείς ο καλλιτέχνης…φτιάξτε έναν ωραίο πίνακα»
Δείτε ακόμα:Loving Vincent(2017)
At Eternity’s Gate (Στη Πύλη της Αιωνιότητας, 2018)
Επιμέλεια Μιχάλης Φαλιάγκας
