The Pianist (Ο Πιανίστας, 2002)
Διάρκεια: 150 λεπτά
Σκηνοθεσία: Roman Polanski
Σενάριο: Ronald Harwood, Wladyslaw Szpilman
Πρωταγωνιστές: Adrien Brody, Thomas Kretschmann, Frank Finlay
Τρέιλερ:
Δείτε ακόμα: Schindler’s List (Η λίστα του Σίντλερ, 1993)
Υπόθεση:
1η Σεπτεμβρίου 1939. Ο Αδόλφος Χίτλερ κάνει το πρώτο βήμα για τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, εισβάλλοντας στην Πολωνία. Ο κορυφαίος πολωνοεβραίος πιανίστας Wladyslaw Szpilman εργάζεται στο Κρατικό Ραδιόφωνο της Βαρσοβίας, το οποίο καταστρέφεται από μία βόμβα της γερμανικής αεροπορίας, την ώρα που εκείνος παίζει μια μελωδία του Σοπέν. Οι εξελίξεις είναι ταχύτατες και σύντομα ο Szpilman μαζί με την οικογένειά του βρίσκεται έγκλειστος στο γκέτο της Βαρσοβίας. Οι στερήσεις και οι κακουχίες ταλαιπωρούν όλη την Εβραϊκή κοινότητα, και σύντομα αρχίζουν οι εκτοπίσεις στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Για καλή του τύχη, ο Szpilman γλιτώνει την μοιραία μεταφορά σε στρατόπεδο συγκέντρωσης την τελευταία στιγμή. Για να επιβιώσει κρύβεται στα ερείπια της βομβαρδισμένης πόλης. Οι προπολεμικές γνωριμίες του, σε μια ομάδα αντιστασιακών, αλλά κυρίως η βοήθεια ενός μουσικόφιλου γερμανού αξιωματικού, θα τον βοηθήσουν να επιβιώσει…;
Σχολιασμός Μιχάλης Φαλιάγκας:
Ένα μοναχικό βράδυ όπου όλα πήγαιναν στραβά (ακυρώθηκε η έξοδός μου, αρρώστησα και το νερό είχε κοπεί) αποφάσισα να πνίξω τη “βαρεμάρα” μου με μια ταινία…και ένα ουίσκι! Κάθισα λοιπόν στον καναπέ μου ,πήγα να βάλω την ταινία, που με δυσκολία είχα αποφασίσει, και…κόβεται το ρεύμα. Τότε αναθεώρησα για το ότι δεν μπορούσε να πάει τίποτα άλλο στραβά. Καθώς έψαχνα απεγνωσμένα ένα κεράκι τράβηξα κι ένα τάκλιν το home cinema. Ευτυχώς όμως το ρεύμα επανήλθε σύντομα , το home cinema συνέχισε κανονικά τον αγώνα,παρά τον τραυματισμό που υπέστη και εγώ αγκαλιά με το ουίσκι πάτησα το PLAY!
Ξεκινάμε λοιπόν…σκηνοθεσία. Μια αψεγάδιαστη δουλεία του Roman Polanski (The Ghost Whritter, Carnage, Oliver Twist) που αν μη τι άλλο εντυπωσιάζει. Βέβαια δεν περιμένεις κάτι λιγότερο από ένα τέτοιου βεληνεκούς σκηνοθέτη. Υπέροχα πλάνα καθ’ όλη την διάρκεια της ταινίας, αμέτρητοι κομπάρσοι, κοστούμια εποχής και σαφώς μια Πολωνία κατεστραμμένη ολοσχερώς. Ένα ακόμη επιχείρημα που επιβεβαιώνει την σπουδαία αυτή δουλειά του Polanski είναι το γεγονός ότι αυτός και η οικογένειά του έζησαν εκ των έσω το ολοκαύτωμα . Εικόνες φρίκης χαραγμένες στο μυαλό του ,βιαιοπραγίες χωρίς έλεος και αμέτρητος πόνος,μια πικρή αλήθεια που μεταφέρεται πλέον στην μεγάλη οθόνη μέσα από τα μάτια ενός διακεκριμένου σκηνοθέτη.
Συνεχίζουμε με το σενάριο και τον Ronald Harwood (The Statement, Australia, Love in the Time of Cholera), ένα κύριο που ίσως να μην γνωρίζετε καλά αλλά έχει γράψει υπέροχες ταινίες. Αν και η ταινία δεν έχει μεγάλους διαλόγους η ροή των γεγονότων είναι αρμονική. Επίσης ο Harwood έχει βασιστεί στο βιογραφικό βιβλίο του Wladyslaw Szpilman ,του αληθινού πρωταγωνιστή των γεγονότων της ταινίας. Έτσι μαζί κατάφεραν να “δημιουργήσουν” ένα κλίμα δέους και συγκίνησης.
Φτάνουμε λοιπόν και στους πρωταγωνιστές αυτής της ταινίας. Adrien Brody (King Kong, The Experiment, The Grand Budapest Hotel). Πιστεύω πως κι από μόνο του αυτό το όνομα φτάνει. Ένας ηθοποιός-ταλέντο σε ένα από τους ( αν όχι “Ο”) καλύτερους ρόλους της καριέρας του. Ένα ρόλο δύσκολο ,καθώς για τις ανάγκες της ταινίες έχασε 14kg μέσα σε 6 εβδομάδες ,τρώγοντας μόνο 2 αυγά, μισό κοτόπουλο και βραστά λαχανικά κάθε μέρα. Ένα ρόλο που απαιτούσε πολύ και σωστή έκφραση και σωματική κίνηση αφού σε ένα μεγάλο κομμάτι της ταινίας ο σκηνοθέτης τον θέλει σιωπηλό. Ένα ρόλο που εντυπωσίασε ακόμη και τον ίδιο τον Wladyslaw Szpilman και έκανε τον Brody τον νεότερο ηθοποιός που κέρδισε το Oscar Ά Αντρικού Ρόλου σε ηλικία 29 ετών. Ένα ρόλο που σίγουρα δεν θα σας αφήσει αδιάφορους αλλά θα σας αγγίξει!
Τελειώνοντας λοιπόν αυτή η ταινία ένιωσα κάτι…δεν μπορώ να το εκφράσω αλλά ήταν κάτι έντονο, σαν να τραντάζονταν ένα κομμάτι του εσωτερικού μου κόσμου. “Ο Πιανίστας” είναι μια ταινία που σου αφήνει σημάδια. Ακριβώς όπως ένα φαγητό που είχες φάει κάποτε,δεν είχες καταλάβει τι ακριβώς είναι, όμως τη γεύση του θα τη θυμάσαι για χρόνια.
Δεν ξέρω όμως ίσως έφταιγε και το ουίσκι!
Έως την επόμενη φορά, να είστε καλά και να θυμάστε « οι ταινίες είναι τα χρώματα κι εσείς ο καλλιτέχνης…φτιάξτε έναν ωραίο πίνακα»
Δείτε ακόμα: Life Is Beautiful (Η Ζωή Είναι Ωραία, 1997)
The Pianist (Ο Πιανίστας, 2002)
Επιμέλεια: Μιχάλης Φαλιάγκας
