The Favourite ( Η Ευνοούμενη ,2018)
Διάρκεια: 119 λεπτά
Σκηνοθεσία: Yorgos Lanthimos
Σενάριο: Deborah Davis, Tony McNamara
Πρωταγωνιστές: Olivia Colman, Emma Stone, Rachel Weisz
Τρέιλερ:
Δείτε ακόμη: The Lobster (Ο Αστακός, 2015)
Υπόθεση:
Σχολιασμός Μιχάλης Φαλιάγκας:
Τετάρτη βράδυ , μετά από μια κουραστική μέρα οι επιλογές είναι 2…να καθίσω σπίτι ή να καθίσω σπίτι και να δω ταινία. Εκεί που όλα φαινόντουσαν καταδικασμένα και η βραδιά χαμένη, ένα τηλεφώνημα ενός φίλου έμελλε να τα αλλάξει όλα. Η πρότασή του να πάμε κινηματογράφο με ενθουσίασε αλλά η επιλογή της ταινίας με εξέπληξε. Το τίμημα βαρύ διότι επιλέξαμε την τελευταία προβολή και η επόμενη μέρα θα ήταν απαιτητική ,αλλά μπρος τα κάλλη τι είναι ο πόνος!
Πριν 10 χρόνια περίπου δεν τον ήξεραν και πολλοί. Ξεκινάει το 2009 με τον Κυνόδοντα και έκτοτε η πορεία του είναι ανοδική! Συνέχισε με , “Ο Θάνατος του Ιερού Ελαφιού” και “Αστακός”. Ο λόγος για τον Γιώργο Λάνθιμο (ο οποίος, προς τιμήν του, υπογράφει Yorgos)και σκηνοθέτη της ταινίας. Ταλαντούχος ,δημιουργικός και γεμάτος φαντασία μας εξιτάρει από τις πρώτες κιόλας σκηνές (ή για να είμαι πιο ακριβής από την παρουσίαση κιόλας των τίτλων). Σκηνές γεμάτες αριστοκρατία ,με την καλή αλλά και με την κακώς εννοούμενη έννοια του όρου , κατακλύζουν το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας. Πολλές είναι οι λήψεις σε εξωτερικό-φυσικό περιβάλλον ,κάτι που αγαπάει ιδιαίτερα ο Λάνθιμος. Έντονα και μακράς διάρκειας κοντινά πλάνα ,προβάλουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις εκφράσεις και τα συναισθήματα των πρωταγωνιστών…ακόμη και των κομπάρσων. Μια λεπτομέρεια μεν, που όμως δεν θα μπορούσα να αφήσω ασχολίαστη , είναι το γεγονός ότι ο Λάνθιμος χρησιμοποίησε σε πολλές σκηνές αμβλυγώνια κάμερα, δίνοντας έτσι μια διαφορετική νότα στη ταινία. Σίγουρα δεν θα μπορούσα να παραλείψω τα κομψά κοστούμια καθώς και την κλασσική ,αλλά αν μη τι άλλο επιβλητική, μουσική που ντύνει άψογα τις σκηνές της ταινίας. Αν μπορούσα ,εν τέλη, να παρομοιάσω κάπως την σκηνοθετική του δουλειά στο ” The Favourite” ,αυτή θα ήταν σαν ένα super car…προσεγμένο τόσο στα εξωτερικά χαρακτηριστικά του όσο και στην λειτουργία των συστημάτων!
Στο κομμάτι του σεναρίου ο Tony McNamara καθώς και η Deborah Davis έκαναν μια πολύ καλή και αξιέπαινη δουλειά. Μια ταινία εποχής, μια μαύρη κωμωδία, που εξελίσσεται στις αρχές του 18ου αιώνα στην Αγγλία. Η εποχή, που ευνοεί και την σκηνοθετική δουλειά του Λάνθιμου καθώς και των ηθοποιών ,οι οποίοι είναι κυριολεκτικά στολισμένοι από την κορυφή ως τα νύχια. Η εποχή επίσης βοηθάει την ευρύτερη ατμόσφαιρα που αποπνέει η συγκεκριμένη εποχή…γεμάτη αντιθέσεις και τραγικές ειρωνείες!
Φτάνοντας στο αγαπημένο μου κομμάτι ,αυτό των ηθοποιών, ένα έχω να σας πω. 3 πρωταγωνίστριες , 3 υποψηφιότητες για Όσκαρ (Α΄ γυναικείου η Colman και Β΄ οι Stone και Weisz) εκ των οποίων οι 2 προβλέπω ότι θα καταλήξουν σε απονομή. Οι νικήτριες θα είναι πιστεύω η Colman και η Stone για τον Α΄και Β΄ γυναικείο ρόλο, αντίστοιχα . Για όσους διαβάσουν το άρθρο μετά τα Όσκαρ και εφόσον δεν έχω πέσει μέσα, να ξέρετε ότι θα έχω πετύχει το Α΄αντρικό (Μάλεκ, Bohemian Rapsody) και το Β΄( Άλι, Green Book). Στο σημείο αυτό επιβεβαιώνουμε και επίσημα ότι τα Όσκαρ είναι 100% αξιοκρατικά διότι η ερμηνεία της Olivia Colman (Αστακός, Tyrannosavros) ήταν απλά …”outstanding” (όπως λένε και οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι). Ένας ρόλος ντυμένος και ραμμένος στα μέτρα της και η ίδια…σαν να βγήκε μέσα από την μηχανή του χρόνου, και πιο συγκεκριμένα τον 18ο αιώνα. Emma Stone ( La La Land, Birdman, The Help) και Rachel Weisz (Αστακός, Ο Επίμονος Κηπουρός) , 2 διαμάντια πάνω στο ίδιο δαχτυλίδι. Εξίσου καλές, εξίσου ταλαντούχες, ξεχωριστές όμως ως προς αυτό που έχουν να δώσουν στην ταινία. Η Stone σε ένα ελεύθερο και “out of the box” ρόλο, η Weisz σε ένα πιο “συμμαζεμένο” και ντελικάτο ρόλο. Και οι 2 τους ανεπανάληπτες μοιάζουν σαν σε αγώνα δρόμου με τερματισμό το Όσκαρ. Πολύ κοντά η μια στην άλλη.Ποια θα το πάρει άραγε; (εγω έδωσα τον χρησμό μου πάντως)
The Favourite, μια ταινία που προκάλεσε ποικίλα σχόλια, τα περισσότερα όμως εκ των οποίων θετικά. Μια ταινία που ,οπωσδήποτε, αξίζει να δείτε αυτό τον χειμώνα, και η καλύτερη του Λάνθιμου, κατά την γνώμη μου. Μια ταινία που φαντάζει πως τα έχει όλα, σκηνοθεσία ,σενάριο, ηθοποιούς και το αποδεικνύει περίτρανα με τα βραβεία που έχει μαζέψει μέχρι στιγμής, καθώς και με τις 10 υποψηφιότητες για Όσκαρ.
Με το τέλος της ταινίας σηκώθηκα από την θέση μου, κοίταξα τον φίλο μου και του είπα “υπερπαραγωγή”.
Έως την επόμενη φορά, να είστε καλά και να θυμάστε « οι ταινίες είναι τα χρώματα κι εσείς ο καλλιτέχνης…φτιάξτε έναν ωραίο πίνακα»